Nestes tempos
de confinamento hai días nos que lembras con distancia e nostalxia as rutinas das
túas xornadas no instituto, aulas, conversas, cafés e incluso saturacións... Mesmo
ás veces es quen de ver como esas lembranzas se converten en refachos de
momentos divertidos e especiais co alumnado co que levas dous anos compartindo
algo máis ca materia e aula...
Hoxe
chegoume unha mensaxe dunha alumna cun traballo voluntario dunha lectura e esa candeíña
prendeu automaticamente, como con outros que chegaron nos últimos días, pero
quizais porque é máis visual, vou deixar que os represente a todos. É un
excelente traballo e moi persoal que reflicte o libro Memoria do silencio
de Eva Mejuto.
Agardo
que Uxía gozara tanto facéndoo como eu contemplándoo. Claro que tamén me fixo
sentir orgullo, sei que compartido co profesorado que damos clase no IES de
Vilalonga e co alumnado que temos neste seu atípico último curso de bacharelato,
porque en cada traballo e mensaxe que dende ambos lados recibimos nestes días
hai moito máis ca o que se deixa ver nas indicacións dunha corentena académica,
e iso é algo que dende fóra moitos non logran medir (pero case mellor, non sexa que teñamos que poñer nota tamén diso).
Parabéns
a Uxía por este traballo e a tod@s os demais que o facedes igual de ben ao voso
xeito persoal, non deixades de facernos medrar.
Ningún comentario:
Publicar un comentario