O Planetario no IES de Vilalonga

“IMPRESIÓNS DO PLANETARIO”

O día 7 de novembro no pavillón do instituto houbo una pequena actividade.

Participou todo o alumnado de 1º ESO, e o que se mostrou foi o espazo.

Toda a actividade transcorre ao longo da mañá; íamos en diferentes grupos de 18 persoas, máis ou menos. Eu fun despois do segundo recreo coa meirande parte dos meus compañeiros de clase; chegamos ao pavillón mollados polo día de chuvia que facía. Ao chegar atoparámonos co planetario, inchable e o chico do planetario estivo explicándonos unhas normas básicas para estar no planetario.

Entramos e sentámonos; eu senteime ao carón de Nuria e de Naiara: estivemos ollando a nosa galaxia, a lúa, os planetas...

A min pareceume moi entretida a actividade porque aprendín cousas da miña galaxia que non sabía.

Ainhoa, 1º ESO B

“IMPRESIÓNS DO PLANETARIO”

O planetario foi o xoves 7 de novembro. Os nenos e nenas de 1º ESO B, ao chegar ao pavillón, recibiunos un home que nos deu a introdución do que íamos ver dentro do planetario.

O planetario era unha especie de cúpula feita cun plástico que se rompía facilmente. Dentro había un proxector cunha lente de forma circular que representaba en 360 graos; para mover a imaxe precisábase dun mando que case todos recoñecemos ao instante: era o mando da XBOX, ou polo menos parecíase a el.

As imaxes víanse grazas a unha aplicación moi parecida a Google Earth, pero que non so se vía a Terra senón outros planetas tamén.

O home deunos moitísima información sobre o Universo, os movementos da Terra e canto tardan en cada un deles; os movementos da Lúa e canto tardan eses movementos e as distancias no Universo, entre outras cousas.

A min pareceume divertido, gracias ao movemento en 360º. Ademais o home, mentres explicaba, facíanos preguntas para que entendéramos mellor.

Foi unha moi boa experiencia!!

Rodrigo, 1º ESO B

“IMPRESIÓNS DO PLANETARIO”

Os alumnos de 1º ESO visitamos o planetario que estivo situado no pavillón ás primeiras horas do día 7 de novembro. Todos os alumnos asistimos a súa visita en diferentes grupos. A miña clase foi acompañada polos mestres Marcos e Patri, que son encargados de ensinarnos Xeografía e Historia. Na actividade, explicáronnos perfectamente o sistema solar.

Chegamos ao pavillón e alí un home ensinounos algunhas normas a cumprir: penso que foi moi exixente. Alí viaxamos dende unha praia ata o Universo, no que vimos estrelas, planetas, órbitas...

En xeral, non me gustou moito, xa que non podías realizar preguntas, tiñas que sentarte dunha determinada maneira e mareaba moito, por iso durante un rato non mirei as imaxes e  pechei os ollos.

Iria, 1º ESO B

Día Internacional Contra a Violencia de Xénero.

O luns 25 de novembro: Día Internacional contra a Violencia de Xénero quixemos deixar constancia do noso rexeitamento contra a mesma. A comunidade educativa fixo distintas actividades:

Co gallo da celebración do Día contra a Violencia de Xénero, parte do alumnado de 3º da ESO e de 1º de Bacharelato realizou unha selección entre as  informacións  ofrecidas sobre o tema en distintos medios de comunicación.

A actividade tiña como obxectivo  a  reflexión dos nosos alumnos e das nosas alumnas sobre a desigualdade e outras formas de violencia, máis ou menos visibles, que sofren as mulleres a vida cotiá e que se desen conta de que “non só doen os golpes” ou de que “o control tamén é violencia”.  Por iso, as cartolinas empregadas como soporte mostran ademais comentarios suscitados entre a nosa mocidade a raíz dos achados. 

Achados que resultan moi variados: estatísticas, entrevistas, noticias, campañas de concienciación....  Chama a atención, por exemplo,  unha iniciativa que aparece en El País e que é recollida nun dos traballos:  un cartel de Amnistía Internacional colocado nunha marquesiña de Hamburgo que, grazas a unha cámara que capta a dirección das olladas, ofrece unha imaxe amable dunha parella se hai alguén ollando cara a eles e, pola contra, unha situación de violencia de xénero cando ninguén os está a mirar. No mesmo traballo aparecen dúas fotografías duns noivos o día da súa voda. A primeira non nos di nada, pero na segunda vemos como o noivo lle retorce á noiva un brazo, un brazo  con negróns que denotan que el é un maltratador e que non é a primeira vez que ela é a súa vítima.

Os traballos pódense ver no cubo que a Biblioteca ten na entrada do IES e no taboleiro do EDLG.

 

O alumnado da materia de Igualdade de 2º da ESO, xunto a súa profesora Patricia Díaz González de Xeografía e Historia, fixeron distintas actividades. Colocaron nos chanzos das escaleiras do Edificio 1 frases con mensaxes de igualdade:







e fixeron un vídeo que enviaron ao concurso imaxes gráficas e pezas audiovisuais con motivo do 25  de decembro de 2019, convocado pola Xunta de Galicia. Aquí vos deixamos o vídeo gañador e alguhas fotos da entrega de premios en Santiago.

O día 25 lemos un Manifesto contra a violencia de xénero as 10h co alumnado da ESO no edificio 1 e as 12h no edificio 2 co alumnado de bacharelato e os ciclos.

https://youtu.be/7q10TgZQM9Q

O noso alumnado participou no concurso de vídeos contra a violencia de xénero, convocado polo CIM do concello de Sanxenxo. Resultaron finalistas: Andrea Dovalo e Candela Torres de 2º ESO C e Claudia Pérez e Mateo Rozas de 3º ESO B.

 Parabéns a eles/elas e as súas profesoras.

Actividades deportivas

O alumnado de Educación Física de  Montserrat Ferreirós participou na carreira da Fase Zonal de Campo a Través. Foi o día 15 de novembro no concello de Portas. Pasárono moi ben e quedaron destacados en moitas probas. 

NORABOA CAMPIÓNS!

Premios Xerais 2019

Amador Castro, Emma Pedreira e Rosa Aneiros fixéronse cos Premios Xerais 2019, que  deu a coñecer o fallo da edición deste ano en Vigo, segundo informou a propia editorial.

Así, a  XXXIV edición do PREMIO MERLÍN de Literatura Infantil recaeu en Rosa Aneiros (Meirás-Valdoviño, 1976) con ' Xelís, ou  guieiro dás botellas de mar', que foi elixida polos membros do xurado entre 28 obras que concorreron ao concurso, dotado con 10.000 euros de premio.

Ademais de colaborar habitualmente en distintos medios de comunicación pola súa formación de xornalista, Aneiros traballa no Consello da Cultura Galega e conta con diversas novelas publicadas, como ' Eu de  maior  quero ser' ou '*Ás de  bolboreta'.

Rosa Aneiros agradeceu a Xerais o premio e explicou que na súa obra "denuncia a deterioración do planeta, en particular dos océanos pola contaminación dos plásticos", pero tamén se trata dun libro "de esperanza sobre o poder da amizade e da forza de nós".

PREMIO JULES VERNE

Pola súa banda, a filóloga, poeta e narradora, Emma Pedreira (A Coruña, 1978), recibiu o  XI Premio Jules Verne de Literatura Xuvenil coa súa obra 'Vos  corpos invisibles', que foi elixida entre 20 textos e tamén estará galardoada con 10.000 euros.

"Gañar o Jules Verne é unha absoluta sorpresa. Téñolle moitísimo respecto á literatura escrita para ese que é o público máis esixente, natural e curioso, pero tamén o máis agradecido, o infantil-xuvenil. Tardei en chegar ata aquí e decidirme a escribir unha historia que me leva a dialogar coa xente máis nova", sinalou tras coñecer a noticia.

PREMIO  XERIAS DE NOVELA

Así mesmo, o xurado da  XXXVI edición do Premio Xerais de Novela, dotado tamén con 10.000 euros e ao que concorreron 44 obras, outorgou a Amador Castro ( Nandulfe-Chantada) devandito galardón polo seu título 'Xangai a Barcelona'.

Castro publicou dous libros: 'Memorias de antes  do  encoro' e ' Pillabán,  pillabán'. El mesmo recoñeceu que "comezou tarde nisto da novela" pero non "na literatura".

ElCorreoGallego.es

Visitas de escritores

O escritor Santiago Lopo acudiu o pasado xoves ó IES de Vilalonga para charlar co alumnado do primeiro curso de bacharelato sobre a obra  gañadora do Premio Xerais de Novela 2017.

O autor comezou a súa intervención comentando aspectos de A arte de trobar e do oficio de escritor. A continuación, contestou as preguntas que lle foron formuladas e mesmo deu consellos  a futuros escritores e, por último, asinou exemplares dos seus lectores.

Agradecémoslle a Santiago Lopo que, unha vez máis, atopase un oco na súa axenda para achegarse a Vilalonga e que amosase unha actitude tan  próxima co noso alumnado.

Premio Nacional de Poesía 2019

Unha casa familiar reducida a entullos para abrir oco á ampliación dun aeroporto e o soño destruído das clases traballadoras. Ese é o punto de partida de Tempo fósil (2018), o libro de poemas que converteu este xoves á poeta Pilar Pallarés, de 62 anos, na terceira autora en lingua galega en recibir o Premio Nacional de Poesía despois de Manuel Álvarez Torneiro (2013) e Gonzalo Hermo (2015). O xurado designado polo Ministerio de Cultura distinguiu esta obra “por transmitir con profunda sabedoría e emoción, a un tempo lúcida e desgarrada, a experiencia da perda e da destrución do vivido”.




Durmirme na noite do teu pelo
no fío do teu beizo desvanecerme
ser tan só  pigmento da túa pelo
fósforo aceso na medula do teu óso
desposuírme
serche
no músculo que tensa as túas coxas
na vea que  azulea na túa boneca.

                                         (Pilar Pallares)

30 anos da caída do Muro de Berlín

 

 

 

 O 9 de novembro de 1989 sucedeu o impensable en Alemaña. O muro de Berlín, que partiu en dous á actual capital xermana e que se converteu no símbolo da división do pobo alemán durante a guerra fría, caeu tras 29 anos de ser construído.

 Segundo un estudo elaborado recentemente pola Fundación Muro de Berlín e o Centro de Investigación de Historia Contemporánea de  Potsdam, só na cidade morreron entre 1961 e 1989 un total de 136 persoas, das cales máis da metade fixérono nos cinco primeiros anos de Muro.

 O 13 de agosto de 1961 foi construido o Muro de Berlín. Logo da ocupación militar de Alemaña polos exércitos aliados e a súa división en catro zonas autónomas de ocupación. Supoñía a fin da 2ª Guerra Mundial.

O Muro de Berlín caeu o 9 de novembro de 1989 por mor dun anuncio, en parte improvisado, dun funcionario do este alemán,  Guenter  Schabowski, que creu que dese xeito podería salvar ao réxime comunista da República Democrática Alemá ( RDA).
http://www.rtve.es/alacarta/videos/informe-semanal/informe-semanal-dia-cayo-muro-berlin/586264/ 

 Viva a liberdade !. O sol nunca iluminou un logro humano máis glorioso.

(Nelson Mandela)

Morre Margarita Salas

Margarita Salgas (Asturias, 1938), unha das científicas máis destacadas de España, faleceu este xoves aos 80 anos dunha parada  cardiorrespiratoria tras unha complicación dunha doenza dixestiva pola que levaba tres semanas en observación e da que ía ser operada. Iniciou o desenvolvemento da bioloxía molecular en España. O seu estudo do  fago Phi29, un virus que infecta ás bacterias, permitiu coñecer como funciona o ADN e como a información que contén transfórmase nas proteínas que fan funcionar ao virus.

Salas tivo que irse en 1964 a traballar a Nova York co Nobel Severo  Ochoa, escapando do que ela lembraba como “un  páramo científico” sen financiamento para facer investigación. Alí estivo a traballar durante tres anos e aprendeu cousas que marcarían a súa carreira posterior. “Hai que facer investigación básica de calidade, pois desta investigación sairán resultados que non son previsibles a priori e que redundarán en beneficio da sociedade", lembraba Salas que dicía o seu mestre.

Ademais de investigadora excelente, “Margarita foi tamén incansable na denuncia da situación de discriminación das mulleres na ciencia”, aplaudiu onte a Asociación de Mujeres Investigadoras e  Tecnólogas ( Amit) nun comunicado. “Ela mesma recoñecía que tardou en darse conta dese feito e de como afectara á súa propia carreira, pero unha vez que foi consciente xa non se detivo na denuncia pública desa discriminación”. El Pais 7/11/2019

Simulacro de evacuación dun autobús

O 16 de outubro tivo lugar no IES de Vilalonga un simulacro de evacuación dun autobús. Foi organizado pola subdirección do Centro para o alumnado de 1º da ESO. Trasladouse  un membro da policía local para explicar ao alumnado como debía proceder en caso de perigo. Esta actividade é moi importante pois a maioría do alumnado acode en autobús ao centro.

Premio Nobel de literatura 2018

Olga Nawoja Tokarczuk es una escritora y ensayista polaca, autora de adaptaciones escénicas, poeta y psicóloga. Ganadora del Premio Literario Nike de literatura polaca y del Premio Nobel de Literatura de 2018 anunciado el 10 de octubre de 2019.​ Wikipedia

Fecha de nacimiento: 29 de enero de 1962 (edad 57 años), Sulechów, Polonia

Cónyuge: Roman Fingas

Películas: El rastro, Żurek, Aria Diva

Hijos: Zbyszko Fingas, Zbigniew Fringas

Premios: Premio Man Booker International, MÁS.

Texto:

No soy grande, tengo un tamaño cómodo y estoy bastante bien hecha. Tengo un estómago pequeño, nada exigente, unos pulmones robustos, una barriga firme y unos brazos fuertemente musculados. No tomo medicamentos ni hormonas, no llevo gafas. Me corto el pelo con una maquinilla, una vez cada tres meses, casi no uso cosméticos. Tengo los dientes sanos, tal vez no del todo bien alineados.

He hecho una carrera universitaria, pero en realidad no he aprendido ningún oficio, cosa que lamento mucho; mi bisabuelo era tejedor, blanqueaba las telas ya tejidas extendiéndolas sobre la ladera del monte para que les diesen los ardientes rayos del sol. Me gustaría mucho entrelazar urdimbres y tramas, no existen, sin embargo, telares portátiles, tejer es un arte de pueblos asentados. Cuando viajo hago punto. Lamentablemente en los últimos tiempos algunas líneas aéreas prohíben subir a bordo agujas y ganchillos. Lo dicho: no he aprendido ningún oficio y sin embargo, pese a lo que siempre repetían mis padres, he conseguido sobrevivir a los muchos trabajos que he desempeñado por el camino sin nunca tocar fondo.

Los errantes. Olga Tokarczuk. Traducción de Agata Orzeszek. Anagrama

 Pronto estes títulos na túa biblioteca do IES Vilalonga!!!!!!