EN TEMPOS DE CORONAVIRUS

Nestes días de encerro e introspección nos que un inimigo ben pequeno e invisíbel nos obriga a quedar confinad@s na casa, sempre hai algunhas cousas e/ou actividades que poden derrubar muros e permitirnos ir ao encontro do/a outro/a para darlle unha aperta reconfortante, un bico ansiado, o apoio necesario (virtual nestes tempos, claro está)… Todo iso que nos permite recoñecernos como unha mesma humanidade, fráxil, medorenta, acurralada, pero non vencida, cun mesmo fin común por enriba de clases sociais, razas, xéneros, nacións…

E se hai algo que nos faga verdadeiramente humanos e diferentes das outras especies, iso é a lectura, un bo libro permítenos voar ao encontro de múltiples seres, infinidade de países, todo tipo de peripecias que nos evitan o tedio, a ansiedade… E durante un tempo máxico permítenos burlar este confinamento ao que tan responsablemente nos sometemos.

Xa sei que os vosos andeis, as vosas tabletas, os libros electrónicos agochan infinidade de posibilidades; mais, se queredes, botádelle unha ollada a esta proposta que me chegou por WhatsApp, non sei a quen lle temos que agradecer esta completa e xenerosa suxestión na que sen dúbida vas atopar algo que sexa do teu agrado, pero teño a certeza de que se nos adentrarmos nela transcenderemos os límites dos nosos confíns.

Moito ánimo, paciencia, xenerosidade e … QUEDEMOS NA CASA!

Xa sabedes que durante a crise a plataforma de lectura eléctronica de Galicia estará aberta a todos os públicos.

Picade na seguinte imaxe e accederedes ao seu portal.

A información COVID-19 é abundante e variada; pero no seguinte blog atoparedes un enfoque diferente e multitude de artigos que invitan á reflexión.

Pica na imaxe :

Morre Umberto Eco, o sabio humilde.

“ Que non le, aos 70 anos viviría só unha vida. Quen le viviría 5.000 anos. A lectura é unha inmortalidade cara atrás”

O 19 de febreiro deste 2016 deixounos Umberto Eco; imos facer nesta páxina unha breve reseña biográfica e deixar uns enlaces para que te informes  polo miudo doutros aspectos da súa interesante vida:

Escritor e profesor universitario italiano mundialmente coñecido pola súa novela O nome da rosa. Eco naceu en Turín o 5 de xaneiro de 1932. Despois de estudar na universidade desa cidade, traballou para a RAI (Radio Audizione Italiana) desde 1954 ata 1959, e foi profesor de estética en Turín entre 1956 e 1964. Máis tarde, deu clases na Universidade de Milán durante dous anos, antes de converterse en profesor de comunicación visual en Florencia en 1966. Durante eses anos publicou os seus importantes estudos Obra Aberta (1962) e A estrutura ausente (1968). Entre os anos 1969 e 1971 deu clases na Universidade Politécnica de Milán, e en 1971 pasou a ser profesor de semiótica en Bolonia. Ao mesmo tempo que os seus traballos teóricos sobre a análise dos signos e os significados influíu e creou escola en círculos académicos.

Eco fíxose popular a través de dúas novelas, O nome da rosa (1981) unha historia detectivesca que se desenvolve nun mosteiro no ano 1327, e O péndulo de Foucault (1988), unha fantasía acerca dunha conspiración secreta de sabios. Ambas as novelas baséanse nos amplos coñecementos que Eco foi adquirindo sobre filosofía  e literatura. O nome de la Rosa foi adaptada para o cinema (1986) polo director francés Jean-Jacques Annaud. En 1995 publicou A illa do día de antes. ( Fonte: El Poder de la Palabra )

En maio de 2000 foi galardoado co premio Principe de Asturias de Comunicación e Humanidades.

As reflexións que fixo sobre os seguintes temas son eternas e están plenamente vixentes; paga a pena deternos un pouco a pensar sobre o seu significado:

Sobre os posuidores da verdade:

Teme aos profetas e a aqueles que están listos para morrer pola verdade, xa que como regra xeral fan morrer a moitos outros con eles, frecuentemente antes ca eles, e ás veces en lugar deles.

Sobre a corrupción:

Hoxe, cando afloran os nomes de corruptos ou defraudadores e se sabe máis, á xente non lle importa nada e só van ao cárcere os ladróns de galiñas albanesas.

Sobre os pais:

Creo que aquilo no que nos convertemos depende do que os nosos pais nos ensinaron en pequenos momentos, cando non están a tentar ensinarnos. Estamos feitos de pequenos fragmentos de sabedoría. O péndulo de Foucault.

Sobre a internet:

As redes sociais danlle o dereito de falar a lexións de idiotas que antes falaban só no bar despois dun vaso de viño, sen danar á comunidade. Entón eran rapidamente silenciados, pero agora teñen o mesmo dereito a falar que un Premio Nobel. É a invasión dos imbéciles.

Sobre Deus:

Cando os homes deixan de crer en Deus, non quere dicir que cren en nada: cren en todo.

Sobre os libros.

Os libros non están feitos para que un crea neles, senón para ser sometidos a investigación. Cando consideramos un libro, non debemos preguntarnos que di, senón que significa.

Sobre o xornalismo:

Non son as noticias as que fan o xornal, senón o xornal o que fai as noticias, e saber xuntar catro noticias distintas significa propoñerlle ao lector unha quinta.

Sobre a poesía :

Todos os poetas escriben mala poesía. Os malos poetas publícana, os bos poetas quéimana.

Sobre o amor:

O amor é máis sabio que a sabedoría.

Sobre o medo:

Nada dá a un home medorento máis coraxe que o medo dos demais.

Sobre os viláns:

Os monstros existen porque son parte dun plan divino e nas horribles características deses monstros revélase o poder do creador.

Sobre os heroes:

O verdadeiro heroe é heroe por erro. Soña con ser un covarde honesto como todo o mundo.

( Fonte: Elventano )

Non deixes de ler a súa biografía máis polo miúdo na páxina seguinte: Biografías y vidas

e os artigos publicados en El País . Son de especial interés, tamén en El País, os seguintes:
Muere Umberto Eco, el sabio que llegó al público,  Umberto Eco, eterno y lúcido zarpazo,

Umberto Eco: lucidez,sudor, ideas y whisky.

EDUARDO GALEANO: UNHA VOZ DE AMÉRICA NECESARIA APÁGASE

In memoriam    

"Yo escribo para quienes

no  pueden leerme.

            Los de abajo, los que esperan desde hace siglos en la cola de la historia, no saben leer o no tienen con qué..."   

  

CINE: Clásicos para non esquecer. ENTROIDO 2015

BOUDU salvado das augas, 1932. Jean Renoir

Bonita fábula, excelente director e gran interpretación. Este vagabundo non quere vivir na súa sociedade, e logo tampouco se vai deixar integrar...

L'ATALANTE, 1934. Jean Vigo

Unha das grandes películas do cine clásico. Unha historia de amor e vida perfectamente contada: sinxela, emotiva e fermosa...

LAURA, 1944. Otto Preminger

Cine negro americano. Marabillosa Gene Tierney

OS INÚTILES, 1953. Federico Fellini

Por que non queren traballar estes cinco mozos?

"Unha reflexión sobre a existencia"

BANDA APARTE, 1964. Jean-Luc Godard

Estes rapaces franceses dos anos sesenta xogan a ser personaxes de cine negro americano entre o barrio de Clichy (do vello París) e o (máis periférico) de Joinville-le-Pont. Poucos recursos lle foron suficientes a Godard para facer esta linda película: boa fotografía e a interpretación de Anna Karina. Quen nos dera bailar este marabilloso solo de claqué cando retornabamos polas noites de verán ao camping de Joinville, pola orela do Marne...!

O DESERTO VERMELLO, 1964. Michelangelo Antonioni

Por un deserto da era industrial con Antonioni e Mónica Vitti. Anodinas vivencias, poderosas imaxes.

RAQUEL, RAQUEL, 1968. Paul Newman

Como esquecer esta película que tantos e tantas vimos na primeira xuventude? Falábanos directamente ao corazón: a súa rabia era a nosa, os seus medos e os seus soños tamén, a liberdade  era o ben máis preciado... Moi ben por Joanne Woodward e Paul Newman, que non só foron fermosos...!

Rb.

Cantar para estar viva

First we take Manhattan. 

Leonard Cohen

sempre un clásico para prever e logo non andar con elexías, desmoronamentos, 
antigo "Ubi sunt"...

Mergullei

Guadi Galego

pola fermosa lingua na música ben feita

El chico de la armónica. 

Micky

para os invisíbeis "nenos soldado" de África e do mundo enteiro

Niña de agua. 

Ana Belén

polo amor e a vida

Winter in Canada

Elissa Gabbai

polas belas cancións

Rb.

CINE. TODO PARA TI

                   2014                                                       2013                                         2012

                                  

     1 Enorme obra de arte tamén no cine

                  

2 A. Jaoui volve encantarnos coa vida nun conto de fadas 

                

                           3 Asomarse á vida desde distintas puntos da viaxe  (triloxía)                                                                                                                                                                                                                                                                    

   2012                                                         2014                                                                            2011

                  

4 Pode a amizade curar feridas...?

5  A historia nunca conta as desfeitas  individuais que causan as guerras 

6 Máxica viaxe de ida e volta pola vida real. Marabillosos Crebinsky

2014

                                           

  Ás veces a vida semella non dar un respiro

Cómpre loitar.

Algo así sucede nestas cinco últimas e fermosas películas

2010                      2009                           3013

      

2013

Rb.

CANTA para limpar o ceo

LA LLAMADA

Ismael Serrano

Versos para defenderse do frío

IRSE

(MARIO BENEDETTI)

cada vez que te vayas de vos misma

no olvides que te espero

en tres o cuatro puntos cardinales

siempre habrá un sitio dondequiera   

con un montón de bienvenidas

todas te reconocen desde lejos

y aprontan una fiesta tan discreta

sin cantos sin fulgor sin tamboriles

que sólo vos sabrás que es para vos

cada vez que te vayas de vos misma

procurá que tu vida no se rompa

y tu otro vos no sufra el abandono

y por favor no olvides que te espero

con este corazón recién comprado

en la feria mejor de los domingos

cada vez que te vayas de vos misma

no destruyas la vía de regreso

volver es una forma de encontrarse

y así verás que allí también te espero

COMPROMISO

(CELSO EMILIO FERREIRO)

Estou entre vós

e de vós falo,

homes.

Non me importan

 as derradeiras modas

nin os modos snob

dos poetisos

que proclaman o estrume por divisa...

(Viaxe ao país dos ananos)

HE ANDADO MUCHOS CAMINOS

(ANTONIO MACHADO)

He andado muchos caminos,
he abierto muchas veredas,
he navegado en cien mares

y atracado en cien riberas.

En todas partes he visto
caravanas de tristeza,
soberbios y melancòlicos
borrachos de sombra negra,

y pedantones al paño
que miran, callan y piensan
que saben, porque no beben
el vino de las tabernas.

Mala gente que camina
y va apestando la tierra...

Y en todas partes he visto
gentes que danzan o juegan
cuando pueden, y laboran
sus cuatro palmos de tierra.

Nunca, si llegan a un sitio,
preguntan adònde llegan.
Cuando caminan, cabalgan
a lomos de mula vieja,

y no conocen la prisa
ni aun en los días de fiesta.
Donde hay vino, beben vino;
donde no hay vino, agua fresca

Son buenas gentes que viven,
laboran, pasan y sueñan,
y en un día como tantos
descansan bajo la tierra.

Rb.

CINE POLOS DEREITOS HUMANOS

O martes 16 de decembro e o mércores 18, organizado pola Biblioteca en colaboración co departamento de Filosofía, organizamos tres megasesións cinematográficas: "Quero ser como Beckham" para 1º e 2º de ESO, "A bicicleta verde" para 3º e 4º de ESO, "A verdade oculta" para 1º e 2º de BACHARELATO. O obxectivo, a parte de disfrutar de cine de calidade, foi reivindicar os dereitos humanos, especialmente os da muller, deste xeito rendemos a nosa homenaxe ós Dereitos humanos e en particular, ós das mulleres. As sesións foron un éxito.

Quero Ser Como Beckham.nadal 2014 1º 2º Esodoc by Misty Copeland

Wadja Nadal 14 3º 4º Eso by Misty Copeland

A Verdade Oculta 1º, 2º Bac Nadal 14 by Misty Copeland

GUSTAVO MARTÍN GARZO 28 JUN 2014

Pequeña crónica de una coronación

(Martín Garzo, nesta crónica, dío todo e faino tan ben!)

"Hay actos que bien podrían confundirse con funciones teatrales. Y al teatro acudimos, aun reconociendo su mentira, porque es allí donde reconocemos nuestros sueños, nuestras fantasías, nuestros deseos,"

En otro tiempo, tal poder dimanaba de la divinidad

la coronación del nuevo rey bien podría confundirse con una función teatral

“Los reyes, a los cuentos”

lo más hermoso sin duda eran las dos princesas

en ... hay tres millones de niños que viven en el umbral de la pobreza

¿Se dieron cuenta los que estaban allí?

Outros artigos de Martín Garzo 

(escritor)
Rb.

MÚSICA

María Rodés: Copla

"Agua que no has de beber"

Sés: 
"Non son fada nen princesa"

Rb.

"O meu amigo Nietzsche"

Unha curta para comezar o curso con gañas de aprender e buscar na lectura o medio para superar calquera tipo de conformismo cunha realidade que nos pode ser adversa.

"Xornalismo a pesar de todo"

                                  eldiario.es

Otelo Saraiva de Carvalho: Instrucciones para hacer una revolución

"The Wolf of Wall Street" ou a NÁUSEA: "C'est si bon"

C'est si bon

  

Talvez serían precisas de novo estas palabras:

“Este home vivia no medio dunha longa vida; para nós, para el, para os homes que fan que a orde reine como para os que o rexeitaron, era importante que Albert Camus saíra do silenzo, que decidise, que concluira. Raramente os caracteres dunha obra e as conviccións do momento histórico esixiron con tanta claridade que un escritor viva.”

Jean-Paul Sartre

Rb.

CINE PARA PENSAR, PARA AMAR, PARA EMOCIONAR...

 Un invierno en la playa."Inteligencia, tono y talento". Josh Boone. EE UU, 2012. A vida día a día. O amor duradeiro: un proxecto de vida en común; agora que o amor vai tan barato ben paga a pena deterse en películas coma esta dirixida ás emocións. Nada está perdido, verás. Gústame este cine fresco, fermoso e reflexivo que nos está a chegar de América.

 

Hannah Arendt. "H. Arendt, pensadora alemana de orixe xudeu" / "Eichmann en la horca"). Filme alemán 2013, da directora Margarethe von Trotta, "Un elogio de la inteligencia".

Las horas del verano. Olivier Assayas, un importante director do cine francés actual. Francia 2008. "Un film francés terso, fluído y suave como la corriente serena de ese río que en la metáfora representa el paso del tiempo..." 

                                       

    

En tierra de hombres. Niki Caro. EE UU, 2005    (ficha didáctica). Filme moi interesante para traballar na aula. A crítica é controvertida e ás veces un pouco despiadada e irreflexiva. É certo que a actriz Charlize Theron é moi boa e a música tamén, pero non só. Talvez non sexa suficiente vela con ollos de europeo sen máis. Trasladémonos a USA e miremos como funcionan as súas leis laborais; como se vive e se relacionan na América profunda - non é o mesmo que no Manhattan de Woody Allen; e quen se foi de Europa para alá, non sempre foi o mellor, tamén emigraron as comunidades máis retrogradas fuxindo do libre pensamento. América é moi grande e hai sitio para todos. E aquí?, son as comarcas mineiras outra cousa que terra de homes? En calquera caso saiban os novos e os non tan novos que nada se nos dá gratuitamente, non vaia ser que todo estea por ganar.