Tamara Andrés (Combarro, 1992) ten o
demo cultural no corpo. «Non paro», di ela mentres pasa a mañá do festivo de
Todos os Santos ordenando e catalogando libros. Tamara, ademais de tradutora ou
creadora escénica, é poeta. E esta semana chamouna por teléfono a escritora
Fina Casalderrey para dicirlle que quedara finalista no Premio Nacional de
Poesía Joven Miguel Hernández. Ela nin sabía que estaban valorando o seu
poemario, Corpo de Antiochia,
xa que son as academias as que propoñen as obras. E no seu caso foi a Real
Academia Galega a que o fixo. Di que non deixa de recibir parabéns e que ata
resulta algo estraño: «Parece que gañei eu, e non gañei, só quedei finalista.
Aínda que para min é xa unha honra grande». O poemario polo que apostou a RAG é
unha obra de madurez, di ela. E para que unha moza de 26 anos fale así debe de
ser que o seu coqueteo coa escrita vén de bastante lonxe.
María Hermida
Pontevedra / la voz
https://www.lavozdegalicia.es/noticia/vigo/2018/11/02/nena-feirante-mudou-poeta/0003_201811V2C12993.htm
Ningún comentario:
Publicar un comentario